Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

Παράγοντες που επηρεάζουν την μουσική ψυχαγωγία στις μέρες μας

του μαθητή της Α' Λυκείου Προφυλλίδη Άκη

Ένα βράδυ στα μπουζούκια ή παρακολούθηση μια όπερας;


Παρά την οικονομική κρίση ακόμα και σήμερα χώροι διασκέδασης όπως τα μπουζούκια αλλά όχι μόνο αυτά, αποτελούν προτεραιότητα στις επιλογές της πλειοψηφίας του κοινού και των νέων ειδικότερα. Γιατί άραγε οι περισσότεροι επιλέγουν ένα πιο «εύπεπτο», δήθεν λαϊκό , με πρόχειρο στίχο και επαναλαμβανόμενα μονότονη μουσική θέαμα και όχι μια όπερα με βαθύτερο νόημα;

Ψάχνοντας βαθύτερα αυτά τα ερωτήματα ερχόμαστε πρώτα στον κύκλο της οικογένειας. Είναι βέβαιο ότι  μέσα από την οικογένεια ο κάθε άνθρωπος επηρεάζεται και πολλές φορές υιοθετεί πρότυπα που ακολουθεί το περιβάλλον του. Είναι λοιπόν φυσικό, να προτιμά ένα είδος μουσικής, όπως αυτό που αντιπροσωπεύουν τα μπουζούκια από ένα άλλο είδος που διαφέρει από τα πρότυπα με τα οποία έχει μεγαλώσει και είναι επομένως πολύ δύσκολο να παρακολουθήσει ένα πνευματικότερο/ απαιτητικότερο είδος ψυχαγωγίας, όπως η όπερα και η κλασσική μουσική. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει και το γνήσια λαϊκό τραγούδι ή το έντεχνο , κομμάτι της μουσικής παράδοσής μας ,το οποίο υπηρετούν πολλοί αξιόλογοι συνθέτες ,στιχουργοί και τραγουδιστές καταξιωμένοι ,το οποίο δεν προσεγγίζει η νεότερη γενιά ή απορρίπτει εκτός και αν η ίδια η οικογένεια στρέψει το  ενδιαφέρον του νέου σε αυτό.
Συνεχίζοντας αυτόν τον προβληματισμό περνάμε στο κύκλο του σχολείου και γενικότερα της μόρφωσης. Είναι σίγουρο πως μέσα από το σχολείο, και τις γνώσεις που αντλούνται από αυτό, ο καθένας δέχεται ερεθίσματα τα οποία τον βοηθούν να δημιουργήσει τον χαρακτήρα και τις προτιμήσεις του. Ένα όμως σημείο που δεν έχει καταφέρει το σχολείο, ακόμα και στις μέρες μας, είναι να οδηγεί, με την κατάλληλη βοήθεια, τον καθένα στην επιλογή ενός τρόπου ψυχαγωγίας, που αναλογεί με το μορφωτικό του επίπεδο και γενικότερα με τις γνώσεις του, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να διευρύνει τους ορίζοντές του και στον τομέα της μουσικής ψυχαγωγίας. Άλλωστε, πολλές φορές η έλλειψη της μουσικής παιδείας, αλλά και η ανεπιτυχής, στεγνή ή και αποτρεπτική επίδραση του μαθήματος της μουσικής, όταν γίνεται στο σχολείο, οδηγεί σε μια τέτοια επιλογή ψυχαγωγίας. 

Ένας άλλος λόγος που ωθεί τον άνθρωπο σε επιλογές λιγότερο απαιτητικής διασκέδασης είναι ο   φόβος του στο να πειραματίζεται. Είναι φανερό, πως ο άνθρωπος έχει μάθει να ζει με στερεότυπα που έχει άκριτα υιοθετήσει από την κυρίαρχη κουλτούρα mainstream της κάθε εποχής η οποία εξυπηρετεί κάθε φορά συγκεκριμένα οικονομικά κυρίως συμφέροντα και η οποία προβάλλεται από τα ΜΜΕ ή το ραδιόφωνο κυρίως σε ό,τι αφορά τη μουσική, με συνέπεια να μην αναζητά και να μην πειραματίζεται με κάτι διαφορετικό που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα απωθώντας έτσι εναλλακτικούς τρόπους ψυχαγωγίας σε σχέση με τη μουσική.
Ένας πολύ σημαντικός λόγος είναι επίσης και η οικονομική κατάσταση. Στις μέρες μας, ιδιαίτερα, η οικονομική κατάσταση των περισσότερων ανθρώπων είναι λίγο έως πολύ άσχημη. Αυτό έχει ως αντίκτυπο να επιλέγονται φθηνότεροι τρόποι διασκέδασης, που απαιτούν μικρότερη χρηματική  δαπάνη.

Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι στις μέρες μας αποκλίνουμε όλο και περισσότερο από πνευματικότερους τρόπους ψυχαγωγίας και από συγκεκριμένα είδη μουσικής (όπως την κλασική , την έντεχνη ή τη γνήσια λαϊκή), λόγω πολλών στερεοτύπων, συνηθειών κυρίως όμως λόγω έλλειψης παιδείας.

Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ .

 Ψυχαγωγία για άτομα με ειδικές ανάγκες

της μαθήτριας της Α΄ Λυκείου Βογιατζή Φένιας

             Στην σημερινή κοινωνία πολλά προβλήματα κρύβονται αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Αρκετοί άνθρωποι αναγκαστικά ζουν στο περιθώριο της ζωής, ενώ στην πραγματικότητα αναδεικνύονται σε πρωταγωνιστές της.  Άτομα με κινητικά προβλήματα ή άλλα με  ειδικές ανάγκες/ δεξιότητες  δεν εγκαταλείπουν τον αγώνα και καθημερινά προσπαθούν να ασχοληθούν με καινούργια πράγματα, τα οποία θα τους κάνουν να αισθανθούν καλύτερα και προφανώς να διασκεδάσουν και να ψυχαγωγηθούν , όπως έχουμε όλοι μας ανάγκη. Πολλοί από εμάς πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν πολλές δυνατότητες για τους ανθρώπους με αναπηρία στο θέμα της ψυχαγωγίας. Κατά πόσο όμως αυτή η άποψη είναι αληθής;    Πολλές έρευνες έχουν ανατρέψει  την κοινή κυρίαρχη αντίληψη και έχουν αποδείξει ότι όλοι μας μπορούμε να ψυχαγωγηθούμε αλλά με διαφορετικό τρόπο ο καθένας και κάτω από άλλες συνθήκες.
 Μπετόβεν: έχασε ολότελα την ακοή του
αλλά δεν έπαψε να δημιουργεί

Αρχικά, άτομα με κινητικά προβλήματα  μπορούν να ασχοληθούν γενικότερα με την τέχνη.  Ειδικότερα με τη ζωγραφική , το χορό και το θέατρο . Η αίσθηση της δημιουργικότητας δρα καταλυτικά στην δημιουργία ενός κλίματος το οποίο  απαλλάσσει από το φαινόμενο του αποκλεισμού και της απομόνωσης. Μέσα από τέτοιες δραστηριότητες παρέχεται στους ανθρώπους  η δυνατότητα να δημιουργήσουν, να εκφραστούν και να καλλιεργήσουν την αυτογνωσία τους.  Μία άλλη   δημιουργική δραστηριότητα είναι ο χορός ο οποίος μπορεί να συνδεθεί άμεσα και με το τραγούδι , δραστηριότητες οι οποίες καλλιεργούν το αίσθημα ομαδικότητας,  επιτρέπουν στον καθένα την έκφραση του εαυτού του  και επίσης  βοηθούν σε μεγάλο βαθμό στην βελτίωση της κινητικής  συμπεριφοράς.  Πρέπει να τονιστεί επιπλέον ότι υπάρχει μια διαφοροποίηση ως προς την δυνατότητα πραγματοποίησης αυτών, η οποία βασίζεται στις διαφορετικές ανάγκες του καθενός και στα προβλήματα του. Επιπρόσθετα, σημαντική δίοδος ψυχαγωγίας αποτελεί και το θέατρο. Οι άνθρωποι με κινητικά προβλήματα έχουν την δυνατότητα όχι μόνο να παρακολουθούν παραστάσεις προσαρμοσμένες ή μη στα προβλήματα τους αλλά και ταυτόχρονα να παίρνουν μέρος σε αυτές.
Εκτός όμως από τον καλλιτεχνικό τομέα υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να γίνει κάποιος δημιουργικός σε άλλους τομείς της ζωής.  Σπουδαίες τεχνικές, οι οποίες εμφανίζονται στις μέρες μας είναι η θεραπευτική αγωγή, η μουσικοθεραπεία, γελωτοθεραπεία και η θεραπεία με χιούμορ. Οι παραπάνω αποτελούν μέρος τις σφαιρικής αγωγής, η οποία προσφέρεται ακόμα και σε ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν κινητικά προβλήματα. Πιο συγκεκριμένα η γελωτοθεραπεία είναι μια πρωτοποριακή τεχνική βασιζόμενη και στην σωματική άσκηση. Συνδυάζονται απλές ασκήσεις γέλιου, ήπιες αναπνοές και τραγούδι τα οποία έχουν ως αντίκτυπο την δημιουργία ενός ευχάριστου κλίματος. Όσον αφορά στη μουσικοθεραπεία είναι μια μορφή δημιουργικής ψυχοθεραπείας μέσω της μουσικής και οι θεραπευόμενοι καταφέρνουν να διευρύνουν τις εμπειρίες τους και κατά κύριο λόγο την αυτογνωσία τους. Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες παρατηρείται ότι οι δύο παραπάνω τρόποι είναι ιδιαίτερα σημαντικοί και αποτελεσματικοί για την ζωή των ατόμων με ειδικές ανάγκες.
              Γίνεται όμως ο αθλητισμός να απουσιάζει από τις ζωές τους; Αρκετοί πιστεύουν ότι άτομα με κινητικά προβλήματα δεν μπορούν να αθληθούν και ότι είναι κάτι επώδυνο για αυτούς. Αυτές είναι οι αρνητικές αντιλήψεις και οι προκαταλήψεις οι οποίες κυριαρχούν στην κοινωνία. Η εμπειρία έχει δείξει ότι άτομα με κινητικά προβλήματα έχουν αναδειχθεί σε σπουδαίους αθλητές τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο, ακόμα και σε ευρωπαϊκούς αγώνες. Η θέληση τους σε συνδυασμό με τις ικανότητές τους, έδωσε την αφορμή για τη δημιουργία των παραολυμπιακών αγώνων. Σε αυτή την διοργάνωση περιλαμβάνονται όλα σχεδόν τα αθλήματα αλλά προσαρμοσμένα στις δυσκολίες τους.
              Συνοψίζοντας όλα τα παραπάνω, πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε ότι  τα άτομα με ειδικές ανάγκες διασκεδάζουν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο όπως όλοι μας. Μπορούν να παρακολουθήσουν τηλεόραση ή σινεμά, να πραγματοποιήσουν  εκδρομές, να συναντηθούν με τους φίλους τους και γενικότερα να κάνουν τα πάντα χωρίς καμία εξαίρεση. Το μόνο το οποίο καλείται να επισημανθεί είναι ότι υλοποιούν κάποια πράγματα με περισσότερη δυσκολία. Αυτοί όμως είναι οι αγωνιστές της ίδιας της ζωής και με επιμονή και θέληση καταφέρνουν τους στόχους τους.

Ο Καραγκιόζης ψυχαγωγεί μικρούς και μεγάλους


 Από τον μαθητή Α' Λυκείου Γιάννη Λιαπούδη

Ο Καραγκιόζης είναι ο κεντρικός χαρακτήρας του παραδοσιακού ελληνικού και τούρκικου Θεάτρου Σκιών, το οποίο σε πολλές περιπτώσεις αποκαλείται με το όνομα του πρωταγωνιστή του. Στα τούρκικα ονομάζεται Karagoz που σημαίνει μαυρομάτης.

Η γέννηση του πασίγνωστου λαϊκού μας ήρωα του ελληνικού Θεάτρου Σκιών, του αγαπημένου μας Καραγκιόζη, δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένη και έχουν διατυπωθεί πολλές απόψεις πάνω σε αυτό το θέμα. Η ιστορία της δημιουργίας του βασίζεται σε προφορικές παραδόσεις από τις οποίες η πιο διαδεδομένη αναφέρεται στο γνωστό θρύλο του Καραγκιόζη και του Χατζηαβάτη που ζούσαν στην Προύσα.

Ο Καραγκιόζης, ένας φτωχός έλληνας, που είχε απαρνηθεί κάθε ιδιωτική φροντίδα κι έχει εξυψωθεί σε εύθυμη φιλοσοφική θεώρηση της ζωής. Ήταν αγαθός, καλόκαρδος στο βάθος. Γεμάτος τεμπελιά και αισιοδοξία, αλλά και γεμάτος διάθεση να ανακατεύεται σε όλα. Επίσης, δεν ήταν ταπεινός. Υπάρχει όμως και ακόμα ένας θρύλος για τον Καραγκιόζη που αναφέρεται στην ιστορία ενός έλληνα από την Ύδρα του Γ. Μαυρομάτη και τοποθετείται χρονολογικά περίπου το 18o αιώνα. Ο Μαυρομάτης, λέγεται ότι ήλθε από την Κίνα με το Θέατρο Σκιών του. Αποφασίζοντας να εγκατασταθεί πλέον μόνιμα στην Πόλη, προσάρμοσε τόσο τη ζωή του όσο και το θεατρό του στα ήθη των Τούρκων. Έτσι, ονόμασε τον πρωταγωνιστή του Καραγκιοζ, προέκταση στα ελληνικά Καραγκιόζης. Ο Μαυρομάτης πέθανε στην Τουρκία και πληροφορίες ότι είχε βοηθό του τον Γιάννη Μπράχαλη, τον πρώτο καλλιτέχνη του είδους που έφερε τον Καραγκιόζη στην Ελλάδα.

Οι πρώτες ιστορικά βεβαιωμένες πληροφορίες για το θέατρο του Καραγκιόζη εντοπίζεται στα μέσα του 17ου αιώνα και μας τον παρουσιάζουν να εκφράζει εικόνες από την ζωή των Τούρκων. Πολλοί υποστήριξαν ότι ο Καραγκιόζης μας ήταν τούρκικο θέατρο, όμως όποιος γνωρίζει τον πνευματικό χαρακτήρα των λαών που ζούσαν μέσα στην τούρκικη αυτοκρατορία, δύσκολο να φαντασθεί Τούρκο, ή Εβραίο ή Αρμένη δημιουργό του Καραγκιόζη και μάλιστα εμπνευσμένο από τη ζωή δύο ελλήνων : του Χατζηαβάτη και του Μαυρομάτη. Απλώς, η εντύπωση δημιουργήθηκε γιατί μετά την εμφάνιση του Καραγκιόζη η τούρκικη κυριαρχία απλώθηκε σ' όλες τις χώρες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και επόμενο ήταν το Θέατρο Σκιών να πάρει μορφή και έκφραση σύμφωνα με τις νέες κοινωνικές συνθήκες, δηλαδή οθωμανική.

Ο Καραγκιόζης δεν ήταν γνωστός στην Ελλάδα πριν από την Απελευθέρωση. Παίζοντας, βέβαια στην ελληνική γλώσσα μετά την απελευθέρωση, ο Καραγκιόζης εγκαθίσταται μόνιμα στην Ελλάδα και απο τις αρχές πλέον του 1900 μπορούμε να μιλάμε για καθαρά ελληνικό Καραγκιόζη. Παρ’ όλα αυτά, μετά από εισήγηση του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού της Τουρκίας στην UNESCO, το 2010 ο Καραγκιόζης περιελήφθηκε στο αντιπροσωπευτικό κατάλογο της αυλής πολιτιστικής κληρονομιάς της Τουρκία.

Το κοινό του Καραγκιόζη αρχικά στόχευε σε κοινό κάθε ηλικίας. Μέσα από τις παραστάσεις του περνούσε πολλά μηνύματα πάνω στην επικαιρότητα, στα πολιτικά και στις κοινωνικές συνθήκες της εποχής. Με τον καιρό, δυστυχώς εξασθένισε, με αποτέλεσμα το κοινό του πλεόν να είναι περισσότερο παιδικό. Στοχεύει κυρίως σε μικρές ηλικίες, αλλα εξακολουθεί να εμπεριέχει τέτοια μηνύνατα όπως αυτά που προαναφέρθηκαν παραπάνω, κι έτσι δεν είναι λίγες οι φορές που απευθεύνεται και σε ενήλικες, όχι τόσο εκτενώς όσο παλιότερα όμως.

Στις μέρες μας παρακολουθείται περισσότερο από ανθρώπους μεγάλης ηλικίας που τον βλέπουν με νοσταλγία για το παρελθόν ή από μικρά παιδιά, υπό την καθοδήγηση των γονιών τους. Παιδιά άνω των 15 ετών δεν τον προτιμούν, διότι με τα χρόνια αλλάζουν οι συνήθειες και ο τρόπος ζωής των ανθρώπων, και προτιμούν να περνάνε τον χρόνο τους διαφορετικά.
Η θεατρική αυτή παράδοση συνεχίζεται με ενδιαφέρον από διάφορους παίχτες σε όλη την Ελλάδα, μα και στο εξωτερικό και οι θεατές εξακολουθούν να τη δέχονται με μεγάλη αγάπη και απέραντη νοσταλγία. Πρόκειται για μια κληρονομιά πολύτιμη που δεν μπορεί να χαθεί και αξίζει γιατί ο ήρωας της είναι ο καθρέφτης της γνήσιας ελληνικής ψυχής.


ΠΗΓΕΣ:

wikipedia
neolaia.de
Εφημερίδα "Η Θεσσαλία" (25/03/2012)

Κυριακή 1 Απριλίου 2012

Τα θεατρικά Μπουλούκια ( το εντόπισε η μαθήτρια της Α΄ Λυκείου Σφυάκη Κατερίνα)

Τα θερινά σινεμά ( το εντόπισε η μαθήτρια της Α΄ Λυκείου Σφυάκη Κατερίνα)

Η ψυχαγωγία μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο


 


 Των μαθητριών της Α΄ Λυκείου         Δάφνης Πιτσιώρη   και    Ραφαέλας Ντάτσιου

Ο πολιτισμός, η διασκέδαση και η ψυχαγωγία των ανθρώπων σε όλες τις εποχές επηρεάζεται και καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις πολιτικές , οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις . Δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις παρουσιάζονται εδώ :  Η ψυχαγωγία μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και μετά  το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο αντίστοιχα .
Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή αλλά και κατά την περίοδο του μεσοπολέμου αυξάνεται κατακόρυφα και με δραματικό τρόπο ο ρυθμός προσέλευσης των προσφύγων  από τις περιοχές της Μικράς Ασίας και του Πόντου. Οι άνθρωποι αυτοί με τον πολιτισμό τους, την κουλτούρα τους, τη μουσική τους και με τον διαφορετικό τρόπο ζωής επηρέασαν θετικά τον Ελληνικό πολιτισμό. Ανάμεσα σε όλα τα άλλα και  η ψυχαγωγία του Έλληνα από τη δεκαετία του 20 και μετά επηρεάστηκε κατά ένα πολύ μεγάλο βαθμό από τους πρόσφυγες.
         Το τέλος του 1926 βρίσκει την Αθηναϊκή κοινωνία σε σύγχυση. Κυρίαρχα στοιχεία του, ο καλπασμός του τιμάριθμου, η εξαθλίωση ευρέων λαϊκών στρωμάτων, η αισχροκέρδεια και η νοθεία στα τρόφιμα. Στον αντίποδα αυτών των εξελίξεων, ήταν η κοσμική ζωή των ανωτέρων κοινωνικών στρωμάτων.
 
Στο τοπίο της ελληνικής κοινωνίας του Μεσοπολέμου, ο αστικός χώρος έγινε το σταυροδρόμι όπου συναντήθηκαν άνθρωποι και ιδέες. Ιδιαίτερα η πρωτεύουσα δεξιώθηκε τις νέες ευρωπαϊκές τάσεις για τη μόδα, την ψυχαγωγία και τα ήθη. Η κοσμική ζωή κυλούσε σε έντονους ρυθμούς, παρά τα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα που χαρακτήριζαν την περίοδο. Οι χοροί και οι συναθροίσεις έδιναν και έπαιρναν, αυξάνονταν τα καζίνα και εγκαινιάστηκε ο ιππόδρομος του Φαλήρου. Η φυσιολατρία έγινε της μόδας και πλήθυναν οι ορειβατικοί και εκδρομικοί σύλλογοι, ενώ τα μπεν-μιξτ (μικτά μπάνια) στις παραλίες των Σπετσών και του Φαλήρου σκανδάλιζαν τους πιο παραδοσιακούς. Η σωματική άθληση κέρδιζε όλο και περισσότερους οπαδούς, ενώ τονίστηκε η σημασία του γυναικείου αθλητισμού. ενώ περίπου την ίδια περίοδο άνοιξε και η πρώτη "Κινηματογραφική Σχολή Αθηνών". Ο κινηματογράφος είχε γίνει πια ένα δημοφιλές μέσο ψυχαγωγίας σε όλα τα κοινωνικά στρώματα με αποτέλεσμα να μειωθεί το κοινό του θεάτρου αλλά και του καραγκιόζη. Το θέατρο περνούσε κρίση, ωστόσο, δεν έχασε εντελώς τους θεατές του, καθώς με την επιθεώρηση μετέφερε τα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα στη σκηνή για να τα διακωμωδήσει. Εκτός από τους μεγάλους θιάσους της Κυβέλης και της Κοτοπούλη εμφανίστηκαν και πολλοί, λιγότερο γνωστοί, που για να αντιμετωπίσουν την κρίση έκαναν περιοδείες στην ελληνική επαρχία.
 Παράλληλα υπάρχει μια ραγδαία αύξηση των προσφύγων και η απεγνωσμένη προσπάθεια ένταξής τους στην κοινωνία, στα μεγάλα αστικά κέντρα μετά το φθινόπωρο του 1922. Στους πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία προστέθηκαν και εκείνοι από τη Θράκη οξύνοντας ακόμα περισσότερο τα προβλήματα στέγασης και περίθαλψης. Η ανάγκη της αναδιοργάνωσης της χώρας ήταν άμεση και αναγκαία αλλά η υποδομή και οι εγχώριου πόροι για παραγωγικές εργασίες απουσίαζαν.  
Μικρασιάτες πρόσφυγες
Προερχόμενοι  από τόπους με μακραίωνη πολιτισμική παράδοση, οι πρόσφυγες μετέφεραν στη νέα τους πατρίδα τον πολιτισμό τους. Η μουσική τους, επηρέασε τα λαϊκά στρώματα, παρέχοντας νέους τρόπους έκφρασης. Ο Μικρασιατικός αστικός πληθυσμός προστιθέμενος στον Ελληνικό αστικό πληθυσμό, καθόρισε τη σύζευξη του Σμυρναίικου με το ρεμπέτικο. Η μουσική ορχήστρα εμπλουτίστηκε με τον μπαγλαμά, τα σοίζια, τους ταμπουράδες, το βιολί, το ούτι και το κονάκι. Προερχόμενοι οι Μικρασιάτες από περιοχές στις οποίες λειτουργούσαν σημαντικά εκπαιδευτικά κέντρα και εκτεταμένο σχολικό δίκτυο, με τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα τους αναζωογόνησαν το Ελλαδικό τοπίο, με νέες αντιλήψεις και πολιτισμικές αξίες. Το 1922 θεωρείται σημαντικός σταθμός για την λογοτεχνία, Πέραν όμως της λογοτεχνίας και της μουσικής, ο χορός, η διατροφή και η ενδυμασία εμπλούτισαν την Ελληνική παράδοση. Από τα παραπάνω κατανοούμε ότι η ψυχαγωγία των προσφύγων Μικρασιατών αποτελούνταν κυρίως από μουσική και χορούς της πατρίδας τους. Σύμφωνα μάλιστα με το βιβλίο της Ελένης Δικαίου "τα κοριτσάκια με τα ναυτικά" στα πρώτα χρόνια της διαμονής τους στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στον Βόλο, δεν περιείχαν ίχνος ψυχαγωγίας λόγω της πολύ δύσκολης οικονομικής τους κατάστασης και ανάγκης για επιβίωση. Τα επόμενα όμως χρόνια περνούσαν τον ελεύθερο χρόνο τους τραγουδώντας πατριωτικά τραγούδια και χορεύοντας καντρίλιες. Παράλληλα φαίνεται ότι σημαντικό ρόλο στη ζωή τους παίζουν το κρασί και η ρετσίνα. Σε πολλές από τις καθημερινές δραστηριότητες , αλλά και σε ειδικές περιστάσεις υπήρχε πάντα μια κανάτα κρασί.
          Από τα παραπάνω μπορούμε να κατανοήσουμε ότι η συμβολή των προσφύγων , όχι μόνο από τη Μικρά Ασία, αλλά και από άλλες περιοχές, ήταν καθοριστική για τη διαμόρφωση της ψυχαγωγίας των σύγχρονων Ελλήνων. Το πνεύμα ελευθερίας που έφεραν στη νέα τους πατρίδα, καθώς και η κοσμοπολίτικη νοοτροπία τους ενώθηκαν με τον τοπικό πολιτισμό, δημιουργώντας ένα κράμα τόσο μοναδικό που διατηρεί τη ζωντάνια του μέχρι σήμερα
         



 'Όσον αφορά τον πολιτισμό, τη διασκέδαση και την ψυχαγωγία στη δεκαετία του '50, μπορεί να ειπωθεί ότι οι άνθρωποι έχουν όρεξη για ζωή. Η ψυχαγωγία τους βέβαια ήταν ανάλογη της κοινωνικής τους τάξης και της οικονομικής τους κατάστασης. Υπάρχει αρχικά μια τάξη που μετά τον πόλεμο έχει την οικονομική δυνατότητα να παρακολουθήσει θεάματα υψηλού επιπέδου (αρχαίο θέατρο, όπερα). Επιπλέον υπάρχουν αυτοί που προέρχονται από λαϊκά στρώματα, έχουν μεν χρήματα, αλλά ζητάνε λαϊκό θέαμα και μουσική ,  πιθανώς λόγω της καταγωγής τους. Επιπροσθέτως υπάρχουν αυτοί των οποίων οι πολιτικές απόψεις προέρχονται από την αριστερά. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν γυρίσει από το εξωτερικό, διαφωτισμένοι, και ζητούν όμως λαϊκό θέαμα, που να έχει πιο υψηλό επίπεδο ( μελοποιημένη ποίηση , έντεχνη λαϊκή μουσική). Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί ότι υπάρχουν και αυτοί που αποτελούν τη μεσαία τάξη, μισούν το μπουζούκι και ζητούν  μουσική και ψυχαγωγία επιπέδου.
παρέα σε καφέ - ουζερί στην παραλία , δεκαετία '50
Επίσης υπάρχουν και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα που αποτελούνται κυρίως από εργάτες και άνεργους. Αυτή η κοινωνική τάξη διασκεδάζει στις ταβέρνες και στα καφενεία, με θεάματα χαμηλού επιπέδου.    
 
ΠΗΓΕΣ
ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ
εγκυκλοπαίδεια Χρόνος του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού
εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse
"Τα κοριτσάκια με τα ναυτικά" Ελένη Δικαίου.
Περιοδικό Βίγλα